Sensoryczna awersja pokarmowa
Istnieje wiele definicji określających trudności w spożywaniu pokarmu wśród dzieci. Potoczne określenie „niejadek” często skrywa w sobie wybiórczość pokarmową, selektywne jedzenie, niechęć do nowości, słaby apetyt lub całkowitą odmowę przyjmowania pokarmu ze względu na jego strukturę sensoryczną.
Każdy z nas ma swoje preferencje sensoryczne, ponieważ to one decydują o naszych wyborach. Jedni uwielbiają słodycze, a inni wolą wytrawne pokarmy. Jeśli jednak preferencja pokarmowa zamienia się w ekstremalne doznania smakowe, należy rozważyć zaburzenia integracji sensorycznej.
Wybiórczość pokarmowa – sygnały alarmowe
Sensoryczna awersja pokarmowa pojawia się w wieku niemowlęcym, kiedy to dziecko z trudem osiąga kolejne kamienie milowe w zakresie rozszerzania diety. Objawy są widoczne zaraz po porodzie, kiedy to pojawia się problem z karmieniem piersią, problem ze zmianą mleka, trudności ze ssaniem (brak akceptacji smaku, zapachu bądź tekstury piersi lub smoczka). Niekiedy pojawia się odruch wymiotny i kaszel lub wypluwanie jedzenia w trakcie posiłku.
Kolejne sygnały alarmowe to nadwrażliwość okolicy buzi (dziecko omija etap mouthing i nie lubi mieć mytej oraz kremowanej buzi). Dziecko z sensoryczną awersją pokarmową nie potrafi zaakceptować danej konsystencji pokarmu, dlatego też spożywa pokarm w nieadekwatny sposób lub prowadzi nieustanną walkę przy stole (nagminnie używa określeń takich jak „ble!” „ohyda!” lub jest zdolne do rzucania talerzem, a czas posiłku wydłuża się do ok. 40 minut).
Awersja pokarmowa – jak pomóc dziecku?
Każde dziecko, które je wybiórczo prezentuje inny wzorzec nasilenia swoich problemów. Pamiętając, że odbieramy świat polisensorycznie, należałoby przeanalizować każdy zmysł, a w szczególności węchu, smaku, dotyku i wzroku. Jeśli dziecko jest obarczone problemami sensorycznymi, może miewać trudności nawet z najprostszymi doznaniami zmysłowymi.
Zatem nasuwa się pytanie – Czy istnieje strategia terapeutyczna, dzięki której dziecko skusi się na zmianę swojego wąskiego jadłospisu? Przedstawię plan działania w trzech krokach:
Krok 1 – najważniejsza jest Diagnoza SI! Po rzetelnie przeprowadzonej diagnozie rodzic otrzymuje Dietę Sensoryczną, w której opisana jest m.in. metoda małych kroków w rozszerzaniu repertuaru żywieniowego, strategie sensoryczne w sytuacjach typowych, prezentowanie smaków, trening węchowy, właściwe siedzenie przy stole podczas posiłku oraz przepisy na jadalne masy sensoryczne.
Krok 2 – określ plan i działanie (zacznij od 10 minutowych sesji, stopniowo zwiększaj czas do 25 minut w trakcie posiłku);
Krok 3 – „odczulanie” – wprowadzanie nowych tekstur w warunkach gabinetowych, a następnie w warunkach domowych;
Sensoryczna awersja pokarmowa – podsumowanie
Podczas procesu terapeutycznego ważne jest zaangażowanie rodzica/opiekuna dziecka, aby podczas prezentowania smaków wzmacniać pozytywne relacje. Zanim osiągniemy cel w postaci zjedzonego pokarmu – zaprezentuj go dziecku, pozwól, by pomogło w przygotowaniu posiłku, poproś, by dotykało fakturę jedzenia, oraz zasugeruj, by posmakowało.
Pozwól dziecku, aby poznawało jedzenie w swoim tempie. Urozmaicaj wspólnie spędzany czas w kuchni poprzez możliwość segregowania jedzenia, liczenia, nadawania zabawnych kształtów jedzeniu. Mowa ciała dziecka (rozpromieniona twarz, oczy otwarte szerzej niż zwykle, stymulowanie odruchu szukania) odpowie wówczas czy jest ono gotowe, aby wprowadzać nowości.
Aleksandra Kiper
Mgr Fizjoterapii
terapeuta i diagnosta SI
RUDEK Gabinety Rehabilitacji Medycznej
Nowoczesne metody rehabilitacji
Administratorem danych osobowych jest RUDEK Gabinety Rehabilitacji Medycznej Sp. z o.o. z siedzibą w Rzeszowie. Przetwarzamy dane osobowe zawarte w niniejszym formularzu, aby umożliwić Pani/Panu kontakt z nami z możliwością umówienia wizyty w wybranym gabinecie. Aby zapoznać się z pełną treścią obowiązku informacyjnego, proszę kliknąć kliknąć tutaj.